Sofa-Babbelconcert

30 juni 2021, de festivalzomer begon in De Kruitfabriek, met Frank Vander linden en Steven De Bruyn als 'double bill'. Het idee van een sofa-babbelconcert - een muzikant babbelt en speelt muziek met een collega-muzikant - is zo eenvoudig en uniek ... alleen deze zondag was nog meer uniek, want Steven verving een zieke Gertjan van Douglas Firs.

Een match made in heaven, zo bleek! De mens achter Frank Vander linden bleek in Steenokkerzeel opgegroeid te zijn met folk en blues. Een betere compagnon de route kon hij zich met Steven dus niet inbeelden.  Als tiener hing  Frank  continu wat zinloos te tokkelen op zijn gitaar, naast zijn pa in de zetel. “Dat moet meer dan ergerlijk geweest zijn voor mijn vader die rustig tv wou kijken!”  Op deze zondagochtend tokkelde hij ook wat op zijn gitaar, zij het heel wat minder zinloos! En ... ook in het Engels, een primeur, nog nooit gebeurd! Een lekkere,  swampy bluesversie van 'C.C. Rider' van Mississippi John Hurt gecombineerd met wat 'howlin’ harmonica' van Stevo Harpo. Dit nummer diende als bewijs waarom De Mens Nederlandstalig hoorde te zijn. Ik zag vooral twee muzikanten die op elkaar inspeelden en zich amuseerden, die ochtend in Vilvoorde.

Nevermind, de punkrockgroep van Michel De Coster (bassist De Mens) bracht voor beiden de klik met het Nederlands. Het oorspronkelijke 'Come to my house, read all my books ...' werd plots 'Dit is mijn huis … ' Echter en origineler, toch?  En daar hoort Frank thuis , hier in Vlaanderen. Dan mag Werchter voor zowel Steven als Frank een unieke ervaring geweest zijn in het voorprogramma van The Stones, toch zijn het de concerten in Zevergem die in het hart blijven!

 'Nooit genoeg', deze De Mens-klassieker, werd in een funky jas gestoken door Steven en meteen kwam het antwoord op de vraag: "Kan ik het nog na een jaar van niet te kunnen spelen?"  Het publiek vond van wel,  als ik het applaus mag geloven. Naast de klassiekers, zoals 'Irene' , kwam - op vraag van de gastheer-  ook de meer onbekende parel 'Been'  langs. Nog nooit speelde Frank dit met zijn band, nu dus wel en met de mondharmonica als soundtrack. Als beschrijving was het woord 'sfeer' hier onvoldoende!

Eindigen deden beide grootse Belgische muzikanten met een eerbetoon aan Kris De Bruyne! Omdat Kris die jeugdliefde van Frank voor  folk en blues vertaalde naar Nederlandstalige,  iconische nummers. ' ’s Nachts als het donker is ' daalde neer over Vilvoorde City en Vilvoorde leek even op Tennessee met de mondharmonica van Steven .

Als uitsmijter volgde nog ' En in Gent' ... Zeg me, heb je tijd voor mij? Meer dan genoeg Frank! Laat de zomer maar komen ...

Ben jij ook gepassioneerd door muziek, heb je een vlotte pen én heb je zin om ook een recensie te schrijven? Stuur dan een mail naar info@ohlalala.be.