Return to dust

Vanop de nieuwe langspeler van High Hi werden sinds het najaar van 2021 al enkele singles vooruitgeschoven. Dat zijn meteen ook de eerste twee nummers van de plaat. Wat op zijn minst ongewoon kan genoemd worden. Opener en titelnummer Return to Dust drijft op een vrolijke, oosterse melodie die sfeervolle tweestemmigheid ondersteunt en eindigt in bombastische 90s Europop. Ik waan me weer helemaal op zaterdagmiddag, onder toezicht van gerechtsdeurwaarder Jo Van Backlé. (Ja kindjes, googel dat maar eens.) Een opvallende binnenkomer.

Tweede single All Cool All Fine keert meteen terug naar het beproefde concept, waarbij de stemmen van Anne-Sophie Ooghe en drummer Didi Gonzalez hun eigen ruimte krijgen. Vakkundig en radio-fähig, maar niet het beste nummer van de plaat. Due Date doet me nog het meest denken aan Blancmange van destijds. Een stompende elektronische bas doorspekt met nadrukkelijke synth-accenten en een vettig gitaartje. Feestje! (Let op, dat woord gaat nog terugkeren.) Het tempo blijft omhooggaan op de A-kant van Return to Dust. Bestseller neigt zowaar naar luchtige Sisters of Mercy. Een nummer als een slap in da face, dat gerust enkele minuten langer mocht duren.

Wat we op deze derde lp vooral krijgen zijn echte, onvervalste songs. Minder soundscapes, meer singles. Minder complex, meer commercieel. Maar nog altijd even sterk. De sound blijft te allen tijde herkenbaar High Hi. Vermoedelijk zit terugkerend producer Daan Schepers daar voor iets tussen?

Kant B opent met Open Door, in ware Cure-stijl en voorzien van een beklijvend geluidje dat volgens mij gepikt is van Jean-Michel Jarre. Waar niks mis mee is, zeg dat ik het gezegd heb. Nu Nu maakt de party compleet. Met een dancebeat uit de vroege jaren 80 en iets wat klinkt als een steel drum maar waarschijnlijk gewoon een gitaar is, lijkt het onmogelijk dat iemand hierop stil kan blijven zitten.

Buitenbeentje op deze plaat is Heart in the Open. Een bezwerend akoestisch liedeken - met Anne-Sophie in de rol van Kate Bush - dat in al zijn simpliciteit toch herinneringen oproept aan de bombast van China Crisis. Yoshime sluit van alle nieuwe nummers nog het best aan bij de sound van de vorige plaat. Had dit aan het begin van kant A gestaan, dan had je bij de eerste beluistering zeker gedacht: “Oei, meer van hetzelfde.” Maar als afsluiter van Return to Dust, na ocharme een halfuur, zit het perfect op zijn plaats.

De muziek van High Hi lijkt nu al drie platen lang diepgaand en doordacht, maar is eigenlijk niets minder dan vrolijke melodieën van drie mensen die overlopen van goesting om te spelen. Op Return to Dust komt High Hi, veel meer dan op de voorgangers, tot de essentie van de zaak: een feestje. Dat heb je met al die knaldrang.

Zin in meer? Beluister het album via deze link: Spotify – Return To Dust - Album by High Hi

Ben jij ook gepassioneerd door muziek, heb je een vlotte pen én heb je zin om ook een recensie te schrijven? Stuur dan een mail naar info@ohlalala.be.