Net voor het einde van 2020 viel deze plaat hier nog in de bus. Pothamus is een band uit het Mechelse die zichzelf omschrijft als een mix van sludge, postrock en tribal elementen - meditatieve metal dus zo u wil. De band was mij tot voor kort volslagen onbekend, en ik heb hem toevallig ontdekt via een andere Belgische muzieksite. Knap artwork en dito vinyl, dat zit alvast snor. Deze debuutplaat is echter zo goed, dat een review ook hier aan de orde is, want ze verdient het niet om tussen de plooien te vallen.
Pothamus begrijpt namelijk de kunst om loodzware muziek te maken, zonder dat dat meteen evident is tijdens het beluisteren ervan. De songs meanderen voort, de riffs en drones zijn bezwerend en repetitief als een mantra, en zuigen je bijna ogenblikkelijk mee in een trance, alsof je meedrijft op de deining van de zee. Atmosfeer is hier het sleutelwoord, al kan het net als op zee al wel eens behoorlijk onstuimig worden. En wanneer de break valt en de verwoestende storm uitbreekt, raakt die je vol in het middenrif. Het meest indrukwekkende voorbeeld daarvan is het epische 'Raya' op het einde van het album, dat 16 minuten lang opbouwt naar een zinderende climax, gevolgd door de nasmeulende epiloog Varos. Het is even met de ogen knipperen als de laatste noten na een klein uur uitdoven en de realiteit terug binnensijpelt.
Dit is misschien nog wel de ontdekking van 2020, en een dikke aanrader voor wie houdt van traag opbrandende songs, dromerige klanktapijten en apocalyptische apotheosen.
Zin in meer? Beluister het album via deze link: https://open.spotify.com/album/2BgSLKNH607ylTrYd8Ewzk?si=IPvzJlbgR0G2NB…
Ben jij ook gepassioneerd door muziek, heb je een vlotte pen én heb je zin om ook een recensie te schrijven? Stuur dan een mail naar info@ohlalala.be.
Gerelateerde recensies
Reacties
Reactie toevoegen