PRIMEURIS!

Uiteindelijk bleek 2 jaar te laat (2 jaar en 7 minuten om precies te zijn), dan toch het juiste moment voor de grote Noordkaap-reünie. “Te laat? Net op tijd!”, zei iemand backstage. Bloednerveus zouden ze altijd wel geweest zijn. En zo was het ook op 3 maart in Heist-op-den-Berg, voor de eerste try-out. Stijn Meuris zijn opgefokte zelf, de anderen met wijde pupillen en duidelijk aanwezige kriebels. Lars Van Bambost in een haast übercoole staat van relaxatie die zelfs Meuris niet kon inschatten.

De sfeer zat goed maar de onzekerheid, zoals wanneer je nog eens afspreekt met een oud lief dat je nooit helemaal kon vergeten, was tastbaar. Minuten voor het optreden veegt Stijn als een ervaren dirigent de laatste twijfels bij de andere bandleden uit: “Gewoon relax en boenk erop. Try to have some fun. We hebben een keigoeie setlist.”

Op het podium viel alle spanning snel weg. Iedereen nam met wonderbaarlijk gemak zijn vroegere rol weer op. Wat na al die jaren opnieuw opviel is wat een ijzersterke ritmesectie de originele Noordkaap heeft. De iconische fronttandem Meuris-Van Bambost hoefde op geen enkel moment de structuur te bewaken. Gewoon losgehen en Nico Van Calster en Eric Sterckx doen de rest. Vakwerk. Je hoort ook weinig livegroepen die met slechts één gitaar in de rangen zo massief overeind blijven.

Maar dit is en blijft een try-out, een eerste keer proberen na 20 plus 2 jaar afwezigheid. En dus moest er hier en daar nog gezocht worden. De inderhaast bij Ikea gekochte barkruk voor de rustige nummers hoeft voor mij geen blijver te zijn. Van God Los, de ‘tweede cover’ van de avond, zou nog een twijfelgeval zijn op de setlist. Hoewel het publiek de tragere versie, zonder synths en op maat van de gitaarsound van Lars, erg kon smaken. En niet elk nummer swingde als op plaat. Je kon het stijlverschil in Pretentious Moi, een Mario Goossens-nummer, nu gespeeld door drummer van het eerste uur Van Calster, duidelijk horen. Hem de intro van 'Arme Joe' zien spelen met het onderkoelde gemak van “Dat is wel mìjn drumpartij hé gasten.” was een plezier voor het oog.

Het probleem van Noordkaap is dat ze zoveel goeie nummers hebben dat de perfecte setlist samenstellen een hele opdracht kan zijn. De band klokte af op 1 uur en 45 minuten. Dat is inclusief alle hits en een handvol albumtracks. Vooral uit die laatste is het moeilijk kiezen. Waarom dan beslissen om bijna het volledige derde album 'Gigant' te spelen? Een mix van oude en meer recente albumtracks zou een fijne afwisseling geweest zijn. Maar zoals gezegd, try-outs zijn er om out te try’en.

Alle Noordkaap-klassiekers waar de fans naar uitkeken, waren aanwezig. En zowel nummers als fans deden perfect hun werk. De samenzang was luid en enthousiast. Noordkaap overheerste, ook al was het maar in Heist-op-den-Berg. Ik ben een fan van reünies. Alle begin is moeilijk, maar herbeginnen is blijkbaar toch net iets makkelijker. “Het was plezant!”, hoorde ik achteraf in de kleedkamer. Doe dan zo verder, jongens. Doe dan vooral verder.

Ben jij ook gepassioneerd door muziek, heb je een vlotte pen én heb je zin om ook een recensie te schrijven? Stuur dan een mail naar info@ohlalala.be.