Patterns For (A) Film

Vorig jaar bracht saxofonist/componist Mattias De Craene - bekend van Nordmann en MDC III -  een eerste (titelloze) solo-EP uit. Een eerder minimalistisch werkstukje waarbij de Gentse muzikant experimenteerde met zijn geliefkoosde instrument en via het gebruik van synths uitkwam bij een verzameling meditatieve songs, schipperend tussen ambient en duistere soundscapes.

Een jaar later is het fullalbum Patterns For (A) Film daar het logische gevolg van. Die debuutplaat van De Craene  - een van de meest gewaardeerde saxofonisten in ons land: hij speelde ook al mee bij bijvoorbeeld Dijf Sanders, Millionaire en Sylvie Kreusch - surft verder op diezelfde drang om te zien hoe ver hij kan gaan in het creëren van nieuwe klanken met zijn sax. Dat was ook het originele concept van de plaat, erkent hij, meer dan echt een filmscore brengen, een idee dat pas achteraf ontstond toen hij een rode draad zocht. Hoewel de songs vaak elektronisch klinken, komt alles wel degelijk uit zijn blaasinstrument. Zij het dan flink verhakkeld of uiteengetrokken via samples en synths. Vandaar de term ‘patterns’. “Ik beschouw het eerder als filmische muziek dan als filmmuziek. Het roept wel sferen op.”

Zoals in het magistrale The Lighthouse, met dat kringelende saxmelodietje, badend in een bedwelmende sfeer. Geïnspireerd op de gelijknamige film met Robert Pattinson en Willem Dafoe. De vooruitgeschoven single Memorkoor verweeft dan weer dissonante  klanktapijten met een voorzichtig aftastende sax, die klinkt als een huilende sirene - als in: Griekse halfgodin, niet de voorbijrazende ziekenhuisbolide. Of afsluiter Farewell & Goodbye, waarbij ik mezelf met een koffietje in de hand mijmerend uit het raam zag staren naar het benevelde ochtendgloren buiten. Het zou een passage kunnen zijn uit het jazzy universum van de Japanse succesauteur Haruki Murakami.

Een beeld dat De Craene wel kan smaken, zegt hij wanneer we hem spreken over zijn nieuwe plaat. Eerder dan het meditatieve, waar deze Patterns For (A) Film zich ook wel toe leent, verkiest hij het werkwoord ‘mijmeren’. “Ik zou niet willen dat de muziek uitnodigt om niets meer te denken”, verklaart De Craene zichzelf. “Ik hou wel van de gedachte dat deze plaat beelden en sferen oproept waarbij je kan mijmeren. Eerder dan mediteren. Anderzijds: wandelen door de natuur kan ook als een vorm van meditatie gezien worden.”

Onze favoriet op de plaat is Gameboy Garden, waarop de oosterse invloeden - die overal in de songs wel wat verstopt zitten - het prominentst aanwezig zijn. We horen zelfs een Nepalese panfluit opduiken. Het is een song die je aanmaant tot vertraging, tot even op de pauzeknop drukken in de rush van la vie quotidienne. Helemaal wat deze debuutplaat van Mattias De Craene beoogt en ook doet: de tijd even stilzetten, maar je ondertussen ook even laten verdwalen in je gedachtestroom.

De nu 32-jarige Mattias De Craene - neef van kleinkunstenaar Wim De Craene - is voor geen gat te vangen. In 2017 exploreerde hij samen met Bieke Depoorter al eens zijn visuele grenzen met Dvalemodus, een Lynchiaans aandoende kortfilm over het spaarzame leven in een Noors dorpje, Skaland. En niet toevallig gaat de release van zijn solodebuut gepaard met een heus cultureel bacchanaal in de Gentse Handelsbeurs, op de dag voor Kerstmis, waarbij een hele stoet aan bevriende artiesten present geeft. Gaande van dj-sets (Bolis Pupul en Dijf Sanders), tot video- of soundinstallaties (Mira Verstraeten, Cesar De Sutter-Pinoy) en performancekunst (Benjamin Abel).

Daar hangt ook een praktische reden aan vast: Patterns For (A) Film zal niet live gebracht worden. Of toch niet integraal gespeeld zoals je de muziek op de plaat hoort. “De plaat is een universum op zich, vandaar dat er ook flink wat tijd kroop in het artwork, dat er twee video’s bijkomen en dat ik er een tekstboekje bij schreef. Maar het is ook een momentopname, die elke keer weer andere vormen kan aannemen. Ik blijf graag experimenteren.” Zo is De Craene alweer bezig met een technoproject uit te broeden. En er belooft nieuw materiaal aan te komen met Nordmann en MDC III.

Zin in meer? Beluister het album via deze link: Spotify – Patterns for (a) Film

Op 23 december vindt een releaseparty plaats in de Handelsbeurs te Gent. Meer info en tickets via: https://www.handelsbeurs.be/nl/concert/mattias-de-craene-patterns-for-a-film

Ben jij ook gepassioneerd door muziek, heb je een vlotte pen én heb je zin om ook een recensie te schrijven? Stuur dan een mail naar info@ohlalala.be.