MOONDANCER

Op een ochtend in de wagen hoor ik uit de luidsprekers het nummer 'La Nonna' voorbijkomen uit de luidsprekers en meteen denk ik: "Hier wordt een nieuwe ECM-opname naar voor geschoven!"

Wat ik hoor is erg boeiend, sferisch. Hier wordt een verhaal verteld! Ik hoor een heel krachtige diepe bas, een drummer die ondersteunt zonder naar voor te treden, maar ik geniet vooral van een heel expressieve gitarist, al weet ik tot dan niet naar wie ik luister….maar ik geniet…

Als het nummer wordt afgekondigd dan blijkt dat ik niet naar Jakob Bro geluisterd heb, maar naar Julien Tassin, de gitarist uit Charleroi die ik had moeten kennen, want een aantal jaren geleden kocht ik zijn 'Sweet Tension', maar dit is rijper, grootser en van een heel internationaal elan!

Thuisgekomen heb ik meteen gezocht waar ik dit nummer kon vinden en het bleek op zijn laatste opname uit 2020 te staan, getiteld: 'Moondancer'!

Ik heb het meteen besteld bij Igloo Records en een weekje later is het in mijn cd-speler beland om er een hele week in te blijven en opnieuw én opnieuw beluisterd te worden.

Bij ieder nummer dacht ik steeds weer: wie stuurt dit op naar Manfred Eicher van Ecmrecords, want dit past perfect in zijn uitgebreide oeuvre van fragile, detaillistische, complexe opnames en iedere muziekliefhebber moet dit horen!

Naast Tassin steunt dit trio verder op de pijlers Nicolas Thys (bass) en Dré Pallemaerts ( drums). 

Na de ouverture blijf ik hangen in 'Slow Motion' en zonder altijd naar referenties te zoeken, denk ik spontaan weer even aan John Scofield of Bill Frisell. Een prachtige mix van drie muzikanten die met veel respect en ruimte elkaar aanvullen, ondersteunen, om samen een heel boeiend verhaal te schrijven.

Dan volgt 'Blackout' en herinner ik me meteen weer dat deze man eigenlijk een blues- en rockverleden heeft. Hier wordt hevig uitgehaald, gerockt, het moet eruit… ook nu weer denk ik even aan Marc Ribot.

Dan volgt het sprookje 'Fairytale/Lady Blue'. De muziek wordt je aangereikt, het verhaal erbij zit in je hoofd, maar laat je niet meer los. Dit is geen muziek die rustig voorbij kabbelt. Dit grijpt je vast en roept om aandacht!

En zo volgen de sferen en impressies elkaar op, nummer na nummer. Je komt zintuigen tekort om dit na een of twee luisterbeurten te kunnen ontwaren. Je blijft geboeid van de eerste tot de laatste noot.

En voor je het weet gaan we de nacht in met “The Night is Young”. Heel filmisch, uitgestrekte landschappen, bedauwde velden, spanning… Ook deze kruipt weer onder je huid. Dit is een hemels mooie soundtrack bij een film die je zelf mag bedenken.

Laten we samen hopen dat die podia spoedig terug open mogen, want muziek als deze schreeuwt om gehoord te worden!

Zin in meer? Beluister het album via deze link: https://open.spotify.com/album/08CRECc5tD1VAGGZTHqeFh?si=HgG69IUyT6SN8N…

Ben jij ook gepassioneerd door muziek, heb je een vlotte pen én heb je zin om ook een recensie te schrijven? Stuur dan een mail naar info@ohlalala.be.