Ik stond op een frisse zaterdagmorgen samen met mijn lief in een Brusselse platenwinkel toen zij aan de zaakvoerder vroeg welke plaat er in de winkel afgespeeld werd en hij ons vertelde dat het om de nieuwste van Gabriel Ríos ging.
Zeven jaar al intussen sinds Gabriel Ríos ‘This Marauder’s Midnight’ uitbracht, met daarop de intussen tijdloze klassieker ‘Gold’. En zestien jaar (!) geleden alweer sinds zijn eerste doorbraak ‘Broad Daylight’.
‘Flore’ is het resultaat van een lange periode van afzondering (om de welbekende reden). Voor sommige huismussen werkt dat gelukkig inspirerend. Voor zijn vijfde plaat keert de Puerto Ricaanse Belg voor het eerst terug naar zijn roots, naar een tienerslaapkamer in San Juan.
De volledig in het Spaans gezongen langspeler is een ode aan de muziek van Latijns-Amerika en de Caraïben, maar eveneens een ode aan zijn vader, die aan alzheimer lijdt. ‘Flore’ brengt een aantal Latijns-Amerikaanse klassiekers in een nieuw jasje samen met enkele originals van Ríos.
In ‘La Torre’ krijg je het gevoel dat als wij niet naar Puerto Rico kunnen, je Puerto Rico ook in huis kan halen met deze plaat. ‘No soy de aquí, ni soy de allá’ is dan weer een langzame tango in de duisternis. Een heerlijk breekbaar, doch bombastisch lied. ‘Panteón de amor’, is mijn favoriete single op de plaat en is ook heel dansbaar.
Van zodra we weer buiten mogen (in juni 2023) is deze plaat het eerste dat ik wil horen op een terrasje als ik een cocktail bestel. Met deze plaat is de zomer echt binnen handbereik. Nog even volhouden dus!
Zin in meer? Beluister het album via deze link: Gabriel Rios | Spotify
Ben jij ook gepassioneerd door muziek, heb je een vlotte pen én heb je zin om ook een recensie te schrijven? Stuur dan een mail naar info@ohlalala.be.
Gerelateerde recensies
Reacties
Reactie toevoegen