DREAMSTATE

Zijn EP is toch al een tijd uit, maar tot voor kort was hij, shame on me, voor mij nog onbekend. Het was zijn bekroning tot één van de 'Most Promising Artists' op de  Elektropedia  Awards (November 2020) die vooral mijn aandacht wekte en mij naar zijn EP lokte. Misschien doet de familienaam van de jonge Brusselse producer Tsugi bij jullie wel een belletje rinkelen. Zijn echte naam is namelijk 'Kaito Defoort'. Zoon van Kris Defoort, een Belgische avant-garde jazzpianist en componist, maar misschien nog wel bekender is zijn broer Umi Defoort. Het bredere publiek zal Umi gezien hebben in het programma 'De slimste mens ter wereld'. Mensen die vertrouwd zijn met de Belgische hiphopscene  zullen hem zeker kennen als vaste dj van Zwangere  Guy en hebben misschien ook wel zijn, trouwens zeer voortreffelijke, album' UM!' beluisterd. Uit zo'n muzikaal nest kan niet anders dan goede muziek komen.

Tsugi zegt zelf geïnspireerd te zijn door artiesten als James Blake, Cid Rim, ... Stimuleert dat nog meer jullie nieuwsgierigheid? Zijn groovy beats willen het liefst zo ver mogelijk van de doordeweekse commerciële toestanden wegblijven. Daarom kiest hij om zijn eigen elektronische ding te doen. Verschillende genres zoals grime, trap, hiphop, jazz en ambient vullen elkaar naadloos aan in zijn songs. In ' Dreamstate', zijn eerste solo- EP, zuigt hij je bijna letterlijk mee in zijn unieke, intrigerende en met duistere en diepe tinten verweven sound.

De titelsong ' Dreamstate', brengt je onmiddellijk in de juiste sfeer en heeft zijn naam ook absoluut niet gestolen. Een droomtoestand die je door een smeltkroes van verschillende elektronische landschappen voert. De tweede song ' Silver Tears', bouwt hier verder op voort, al zit hier, mede door de samenwerking met Martha Da'ro, wat meer volgbare melodie en zang in verweven. Het is geen nummer waar je wild op gaat, maar het laat je niet meer los. Het start zacht, misschien wat mysterieus, maar vanaf het moment dat de beats erbij komen wordt je meegenomen in een heerlijke groove. Datzelfde geldt voor 'A State of Trance', al zorgen de donkere bassen hier voor een extra onheilspellende ondertoon. Vrolijke nummers... neen. Sfeer... absoluut en zelfs overweldigend. Het vierde nummer op de EP, 'Electronic Counterpoint', breekt de plaat wat in tweeën (jaja, hij weet de titels van zijn nummers bijzonder goed te kiezen...). Klinkt wat vrolijker, op sommige momenten krijg je zelfs het gevoel dat je de overstap zal maken richting een drum-'n-bass-song. Maar hij weet op een meesterlijke manier de boot net af te houden zodat je blijvend nieuwsgierig luistert. 'Loophole', het voorlaatste nummer, start wat moeilijker. Toch volgens mijn gevoel. Maar, luister zeker tot iets na de 3e minuut, want dan komt uit het niks een fenomenale  baslijn  tevoorschijn. Samen met de zang vormen ze het sleutelmoment waarop je niet anders kan dan mee te bewegen op de beats. Ik heb het nummer zelfs nog even teruggespoeld om deze overgang opnieuw te kunnen horen. Net zoals het eerste nummer een geniale start is, is 'Fluid' een perfecte afsluiter. Het begin van het nummer legt alles terug wat neer. Dat is maar voor even, want halfweg krijgt je terug die sublieme groove en dat tot op de laatste seconde. Jammer dat de EP hier moet stoppen.

Als je één iets kan zeggen over deze EP, dan is het wel dat Tsugi er wonderwel in slaagt om heel wat genres samen te brengen in een consequente sound over de verschillende nummers heen. Als je hem aan het werk wil zien, dan kan je terecht bij BRUZZ voor zijn maandelijkse bijdrage 'Gaïko Radio'. Ik ben in ieder geval zeer benieuwd om dit nieuwe aanstormende talent in een livesetting  te kunnen horen en zien. Maar daar is het helaas nog even op wachten. 

Zin in meer? Beluister het album via deze link: Tsugi | Spotify

Ben jij ook gepassioneerd door muziek, heb je een vlotte pen én heb je zin om ook een recensie te schrijven? Stuur dan een mail naar info@ohlalala.be.