THE BACH RIDDLES

Dat de muzikale duizendpoot Robin Verheyen van vele markten thuis is wisten we al van zijn projecten MiXMONK en TaxiWars ( met Tom Barman) en van zijn bewerkingen van Messiaen, de Machaut en Dufay.

Voor het tot stand komen van deze bijzondere plaat vertrok hij van het 'Musikalisches Opfer' (1747) van de grote J.S.Bach. Wellicht kan dit grootste werk gezien worden als het meest 'moderne' wat Bach ooit componeerde. Hét voorbeeld voor het contrapunt. Een groots werkstuk vol subtiele plotwendingen.

Sowieso een hele boterham voor ieder geschoold orkest en dirigent. Geruggesteund door Benoît Delbecq (piano), Toma Gouband (drums) en de Nederlander Clemens van der Feen (bas) wordt hier een grootse brug geslagen tussen barok en jazz. Verheyen wisselt gedurende de hele opname van instrument (telkens een andere sax) waardoor in het hele werkstuk de sfeer nu eens overhelt naar de barok en de andere keer meer uitzwermt naar de jazz die we bijvoorbeeld kennen van Coltrane of Monk.

In Part I & II ligt de nadruk naar mijn gevoel meer op Bach, maar in Part III wordt heel de sfeer gebroken en wordt het arrangement plots 300 jaar verschoven naar vandaag! Heel verrassend en duaal, maar ook heerlijk hoe hier iets geheel nieuws ontstaat uit iets ouds. En wat een percussionist is die Toma Gouband! Ik vraag me gedurende de hele plaat af over hoeveel verschillende instrumenten hij hier beschikt. Het zijn die details die het geheel na iedere nieuwe luisterbeurt weer zo intrigerend maken.

In Part VII gebeurt net hetzelfde. Wat begint als een hedendaags barokarrangement mondt uit in een uiterst boeiende jazztrip. Dit is muziek die erom vraagt de tijd te nemen om dit te kunnen 'ontdekken'. Improvisaties die op het eerste gehoor eenvoudig zijn, zitten in feite heel ingewikkeld en ingenieus in elkaar. Dit juweel geeft maar beetje bij beetje zijn ware pracht prijs!

Als, zoals in Part IX, van der Feen zijn strijkstok bovenhaalt, dan versmelten deze twee culturen op een heel harmonieuze manier met elkaar.

Graag had ik geweten wat Bach zou vinden van deze bewerking, maar zoals hij bekend stond,  ga ik ervan uit dat hij ermee opgezet zou zijn dat zijn muziek de aanzet mocht zijn van dit nieuwe meesterwerkje!

In het laatste stuk, Part XI, laat dit kwartet ons achter waar we begonnen waren ... vandaag! Wat verweesd staren we nog een beetje voor ons uit. Dit waren maar twee platen, maar het leken er wel vijf.

Een heel veelzijdig project.

Zin in meer? Beluister het album via deze link: Spotify – The Bach Riddles

Ben jij ook gepassioneerd door muziek, heb je een vlotte pen én heb je zin om ook een recensie te schrijven? Stuur dan een mail naar info@ohlalala.be.