Afterglow

Een tweetal weken geleden kreeg ik hem in handen: de eerste duo-cd van Bert Joris en Enrico Pieranunzi.

Meer dan 20 jaar geleden kocht ik ' Don’t Forget the Poet' van het Enrico Pieranunzi Quintet mét Bert Joris. In januari 2014 mocht ik hen dan voor het eerst samen op een podium bewonderen in De Bijloke. In deze uitvoering, passend in het kader van hun cd ' The Music of Enrico Pieranunzi' werden ze deze keer geruggensteund door het BJO.  Het werd een heerlijk concert waarbij het wederzijds respect tussen de twee  jazzgrootheden voelbaar was tot in de zaal.

Pieranunzi moet zo stilaan om en bij de 100 opnames op zijn naam hebben staan met de meest uiteenlopende muzikanten. Van pianojazz  in de stijl van Bill Evans tot solowerk op pianoforte of interpretaties van werken van Scarlatti, Handel of Bach,  niets is hem vreemd. Hij toert al jaren nonstop, van podium naar podium, de hele wereld rond.

Bert Joris (lange tijd mijn dorpsgenoot) is ook niet 'podiumschuw' want docent , componist en arrangeur, in een trio of met een heuse bigband. Ook hij heeft al podia uit de meest uiteenlopende landen verkend.

Maar nu dus voor het eerst als een duo! Ik lees dat de meeste nummers geschreven werden door Pieranunzi zelf of samen, maar ook een tweetal alleen door Joris.  Bij het lezen van de titels valt mijn oog  meteen  op het nummer  'Millie'  omdat ik toevallig weet dat dit de naam is van Joris'  kleindochter. En  ja, bevooroordeeld of niet,  het is een speels, zwierig en vrolijk nummer geworden. Ook  hier valt mij meteen op hoeveel ruimte deze twee elkaar laten en geven en hoe ze allebei nemen en aanvullen, maar steeds met groot respect voor elkaar.

Het nummer wordt voorafgegaan door de titeltrack 'Afterglow',  een authentiek Pieranunzi-nummer. Die heerlijke piano, die  souplesse, de lyrische manier van spelen … betoverend en wederom met die heerlijke harmonie.

De nummers wisselen elkaar af:  soms romantisch in  ' Anne April Sang', soms opzwepend en plagend in  'What’s What' maar vaak ook filmisch, doortastend en dromerig …' How Could We Forget', ' The Real You' … tranen in de ogen …

Deze cd  met een enorme gelaagdheid is er een die na iedere luisterbeurt nieuwe details prijsgeeft. Ik liet hem groeien en ben er intens van gaan houden. Deze zou ik zielsgraag opgevoerd zien tijdens een zomer, ergens in een park, met een Duveltje in de hand. Om dan na hun optreden met z’n allen een oorverdovend applaus te mogen geven, eentje dat zo mogelijk langer zou duren dan het concert zelf, dankbaar om eindelijk nog eens door muzikanten te worden meegezogen in hun verhaal …

Een cd’tje om te koesteren.

Zin in meer? Beluister het album via deze link: Siren's Lounge · Enrico Pieranunzi, Bert Joris (spotify.com)

Ben jij ook gepassioneerd door muziek, heb je een vlotte pen én heb je zin om ook een recensie te schrijven? Stuur dan een mail naar info@ohlalala.be.