
De debutant: Thibaut Sevens
Thibaut Sevens: zalf voor de ziel, poëzie voor het hart
Voor de lente is het nog een tikkeltje te vroeg, dus dat nieuwe geluid laat nog even op zich wachten. Of niet? Want Ohlalala houdt een nieuwe rubriek boven de doopvont: 'De debutant'. Het is het platform – een onlinepodium zo je wil – waar we aanstormend talent in de spotlights zetten. We kiezen voor die artiesten die zich al lieten opmerken, maar die nog een beetje onder de grote muzikale radar zitten. Bijt de spits af: Thibaut Sevens, aka Sevens. Multi-instrumentalist, zanger, producer én hemelbestormer.
Sevens is geen onbekende voor wie opkomend Belgisch talent wat volgt. Twee jaar geleden stak hij de neus aan het venster bij MNM’s 'UrbaNice Battle of Talents', waar hij niet onopgemerkt bleef. Zijn ietwat donkere, zwoele soulstem en dito tunes konden zowel het publiek als de luisteraars bekoren. Sevens verzilverde de aandacht, loste een paar singles, kreeg airplay op StuBru, Radio 1 en Radio 2 en begon naarstig te werken aan zijn eerste EP. 'Poetry in Motion' verscheen eind 2021. Zeven knappe laidback songs (seven, geen toeval), waarin Sevens zijn skills mooi tentoonspreidt. En zijn honger is groot.
Shootin’ hoops
Het had nochtans niet veel gescheeld of de jonge Sevens was professioneel basketter geworden. Het lot stak er een stokje voor. “Ik speelde basket op een vrij hoog niveau”, vertelt hij. “Het zag er even naar uit dat ik mijn leven daaraan zou wijden, maar een zware blessure zette die droom definitief in de kast. Of ik er rouwig om was? Ja, natuurlijk, maar ik heb er niet te lang over lopen tobben, want muziek was toen ook al een passie, vooral hiphop. Hiphop en basket zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, en via de sport kreeg ik een echt hiphopinfuus. Alles passeerde, van obscuur tot mainstream, van oldskool tot new.”
Sevens baskets begonnen stof te vergaren en hijzelf begon zich te bekwamen in songschrijven, producen en releasen. “Ik wou mijn muziek naar buiten brengen,” zegt hij. “Dat is altijd al het plan geweest. Focussen en werken. Ik denk dat die insteek een erfenis is van mijn basketverleden: discipline, doorgaan, werken. Als ik voor iets wil gaan, dan doe ik dat. Je zou wel kunnen zeggen dat die doorzetting me typeert.”
Sevens werkijver legde hem alvast geen windeieren. Hij speelde zich de laatste jaren in de kijker, greep de kansen die hij gepresenteerd kreeg en liet zich als student op PXL maar al te graag begeleiden door zijn docenten, stuk voor stuk mensen met nogal een muzikale pedigree en tonnen ervaring.
“Ik weet wel wat ik wil,” lacht hij. “Toen ik deelnam aan de MNM-wedstrijd 'Battle of Talents' liep ik onder andere Chuki Beats tegen het lijf, met wie ik meteen een goeie klik had. Hij zag dat ik echt helemaal mijn ding aan het doen was, en sprak me aan. Chuki is chill en weet perfect waar hij mee bezig is. We hebben elkaar dan beter leren kennen op een schrijfkamp in de GAM-studio’s. We hebben ondertussen al een viertal songs geschreven, en ik zie ons in de toekomst nog meer samenwerken.”
Polt-‘n-rock
'Poetry in Motion', zo heet Sevens’ debuut-EP. Nu-soul, waarin je echo’s hoort van D’Angelo, Erykah Badu en Frank Ocean. “Vooral van die laatste ben ik een zeer grote fan,” aldus Sevens. “Alles wat Ocean doet is goud. Zijn producties zijn om van te smullen. Frank Ocean ligt dagelijks op de draaitafel. Ik bestudeer zijn muziek, steel met mijn oren maar hoed me wel voor epigonisme. Ik wil geen copycat zijn, maar je mag hem gerust een mentor noemen. Van D’Angelo ben ik fan om zijn prachtige harmonieën en uiteraard zijn stem. Wat een artiest, ook. Net zoals Erykah Badu ... dat zijn toch de echte wegbereiders van de nu-soul.”
Sevens is amper 21, maar weet toch al welke richting hij zijn leven wil uitsturen. Dat is bijzonder volwassen, zeker als we Baz Luhrmanns lyrics uit het magistrale ‘Sunscreen’ erbij nemen. ‘Don't feel guilty if you don't know what you want to do with your life/The most interesting people I know/ Didn't know at 22 what they wanted to do with their lives/Some of the most interesting 40-year-olds I know still don't’.
“Ja, ik denk dat mijn turbulente jeugd daar wel voor iets tussenzit. Laten we het erop houden dat ik ergens een klik gemaakt heb, dat het leven te kort is om te kniezen en dat je maar beter voor je droom kunt gaan. In real life praat ik niet vaak over mijn gevoelens of over wat ik meedraag, maar je vindt dat wel in mijn teksten. Ik stel me er kwetsbaar op, maar ik ervaar dat niet als een zwakte, integendeel. Kwetsbaarheid tonen is sterk, omdat je daarmee een heel menselijke emotie toont, iets wat resoneert bij iedereen. Het is meteen ook de reden waarom ik Stromae’s passage op TF1 (waar hij zijn nieuwe singe 'L’enfer' bracht, over een donkere periode in zijn leven, nvdr.) zo goed vond: hij stelde zich voor miljoenen mensen kwetsbaar op, en maakte meteen een thema als depressie bespreekbaar, iets waar mensen uit een soort van gêne vaak omheen fietsen. Ik las dat veel mensen dat zagen als een clevere marketingstunt ... tja. Ik denk dat Stromae met zijn passage enorm veel in beweging heeft gezet voor mensen die zich heel alleen voelen in hun mentale kwetsbaarheid.”
Stem? Check. Instrumentbeheersing? Check. Productieskills? Check. Sevens nam 'Poetry in Motion' helemaal alleen op. “Het is mijn ambitie om niet enkel muzikant te zijn, maar ook producer, voor mezelf én voor andere artiesten. Ik wil die skills echt helemaal finetunen. Voor 'Poetry in Motion' heb ik quasi alles zelf gedaan, maar ik heb David Poltrock wel gevraagd om de keys in te spelen. Hij is één van mijn docenten op PXL en een echte klasbak. Als iemand met zoveel ervaring ingaat op je vraag om mee te spelen op je debuut, dan kun je daar enkel maar blij van worden. Een dag studio en alles stond erop.”
Toekomst? Dag wereld!
Wat de toekomst brengt? Koffiedik kijken ... alhoewel. “'Poetry in Motion' was mijn eerste worp, en er staat al nieuw werk klaar. Het is mijn intentie om een album te releasen om het anderhalf jaar. En tegen 2025? Dan wil ik de wereld in, de grote festivals spelen ... ik vind dat je groots mag, neen moet, dromen. Je leeft tenslotte maar één keer.”
T: Sven De Potter
F: Lucas Heirbaut