The best is yet to come: Porcelain id

In deze rubriek vestigen we de aandacht op beginnende bands of artiesten die al op de springplank richting succes staan -hetzij via een eerste platendeal, het winnen van een concours of een residency in een concertzaal-, maar die het finale duwtje nog moeten krijgen. Daar helpt Ohlalala uiteraard graag bij! In deze tweede editie: een gesprek met Hubert Tuyishime, in muziekmiddens beter bekend als Porcelain id.

Meskerem Mees sprak lovend over hun artistieke maturiteit, talentenwedstrijd Soundtrack riep hen uit tot laureaat en Trix bood een residency aan. Om maar te zeggen: eind 2021 kwam alles plots in een stroomversnelling voor Porcelain id. 2022 wordt het jaar van de doorbraak, met binnenkort een nieuwe single en in september een nieuwe EP op de planken. Een talent om in het oog te houden. Dat mag je gerust letterlijk nemen, want de liveshows zijn een feest voor oor én oog. Een intense mix van kwetsbaarheid en lef, van geëngageerde poëzie en experimentele muziek, samengebald in de machtige, veelzijdige stem van Hubert Tuyishime.

Porcelain id is een soloproject. Dat we hier dan toch gebruik maken van die/hen/hun heeft alles te maken met de non-binaire genderidentiteit van de 23-jarige Hubert Tuyishime, de persoon die schuil gaat achter Porcelain id. Geboren in Rwanda, opgegroeid in Heist-op-den-Berg en tegenwoordig woonachtig in het Antwerpse. Identiteit is dus op vele vlakken een fluïde begrip voor Hubert. Die verstopt zich dan ook niet, integendeel. Uit diens teksten spreekt de nood om moeilijkere thema’s bespreekbaar te maken. Ook uit de videoclips (voor de straffe single ‘Montana’ slentert Hubert in een trouwjurk door de straten van Antwerpen, check >>> https://www.youtube.com/watch?v=6pQKNVNeAzQ) en liveoptredens blijkt een grote drang naar expressie.

Een drang die de voorbije maanden flink bediend werd, erkent Hubert: “Tijdens mijn parcours voor Soundtrack werd ik opgepikt door Lut, die nu mijn manager is (via booking/managementkantoor Bestov, waar onder andere ook Dans Dans, Bert Dockx en Lyenn onder dak zijn). Vervolgens is het allemaal heel snel gegaan, de ene show volgde na de andere. Het ging plots van nul naar honderd. En ook die residency bij Trix opent natuurlijk deuren, je naam circuleert in het muziekwereldje. Voor een beginnend artiest is zo een residentie een godsgeschenk. Ze helpen mij bij opnames, bij mijn albumrelease, bij het opstellen van een studio,…. Ik zou er graag wat meer zijn, maar door de combinatie van een job -ik ben schoenverkoper in Herentals-, zorg samen met mijn partner voor ons kindje en tussendoor veel shows, is dat moeilijk.”

Nieuwe stem
Voor Porcelain id was Hubert Tuyishime al enkele jaren actief met een band, Aedell Wolff. “We zijn begonnen op ons zestiende, geïnspireerd door Mumford & Sons, toen dat nog een goeie band was”, lacht Hubert. “Maar ik luisterde ook naar punk, anti-folk,… via mijn bandgenoten leerde ik op korte tijd zoveel nieuwe muziek kennen. Het zijn echt wel mijn formative years geweest. Dat ik uiteindelijk besloot solo te gaan, had te maken met mijn zoektocht naar wat ik juist wilde. Ik heb een opleiding beeldende kunsten gevolgd aan Sint-Lucas in Antwerpen en wilde eerst daar carrière in proberen maken, maar gaandeweg merkte ik dat ik mezelf beter kon uitdrukken via muziek. Ook corona gaf daarin een duwtje: plots had ik meer tijd om mij met mijn muzikale aspiraties bezig te houden. Muziek is altijd een product geweest van wat er in mijn leven gebeurt.”

“Door solo te gaan, creëerde ik meer ruimte voor mijn stem. Omdat ik bij Aedell Wolff geen instrument bespeelde, manifesteerde ik me op het podium als een soort Mick Jagger, ik was all over the place. Het werd een beetje een gimmick. Als soloartiest dwing ik mezelf vaak om zittend op te treden, zodat ik die intensiteit op een andere manier moet gebruiken dan louter door veel te bewegen. Daardoor komt de focus meer te liggen op mijn vocale expressie en het graven in mijn ziel. Door steeds vaker op te treden, kon ik gaandeweg de onzekerheid van mij afschudden, ik vond mijn nieuwe stem.”

Het opgebouwde vertrouwen helpt hun ook buiten het podium, vertelt Hubert. “De voorbije jaren voel ik steeds meer vrede met wie ik ben. Heist-op-den-Berg was als queer persoon niet de meest gunstige plek om op te groeien, maar ik had wel het geluk dat ik een creatieve richting kon gaan doen, waardoor mijn meer gevoelige kant -of mijn drang naar bevestiging- daar een plek kreeg.”

Een helend proces
Ook zijn studies illustratie later aan Sint-Lucas in Antwerpen waren cruciaal in die zoektocht naar zijn identiteit, gaat Hubert verder: “Ik leerde er veel mensen kennen die al comfortabel waren over hun identiteit, waardoor ik mij minder ging schamen. Een vormend en helend proces. Een ander voordeel is dat je in een kunstrichting al snel een netwerk uitbouwt van vrienden die je kunnen helpen. Zoals bijvoorbeeld bij het ontwerp van een platenhoes.”

Nog zo een plek die inspirerend en helend werkte, was Mama’s Open Mic. Daar leerde Hubert Sesa kennen, die een krachtige spoken word brengt op een van diens nummers. “Mama’s Open Mic is een live-event in Antwerpen, heel populair en belangrijk in de queer community. Sesa voelde meteen perfect aan hoe persoonlijk dit project is voor mij en schreef daar een fantastische tekst voor.”

“Ik ben een grote fan van de DIY-mentaliteit en dingen zoals de ‘A Take Away’ -shows destijds op You Tube, waarin artiesten als Bon Iver de straat optrokken om een live-sessie op te nemen. Zeer inspirerend, omdat het zo onvoorspelbaar en straight forwardis.  In de videoclip voor ‘Montana’ heb ik me ook op een dergelijke, zeer kwetsbare manier opengesteld. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan, ook al had het slecht kunnen aflopen. Door mijn queerness kan ik bijna niet anders dan die positie in te nemen. Muziek is een prachtige plek om die grenzen af te tasten. Iemand omschreef een concert ooit als een ongeschreven contract tussen publiek en artiest, met enkele vaste regels, zodat iedereen zich goed en veilig kan voelen.”

Vele gedaantes
David Bowie en Meskerem Mees zijn twee grote inspiratiebronnen voor Porcelain id. “Ik heb enkele voorprogramma’s mogen spelen van Roland Van Campenhout, Kids with Buns en Meskerem Mees – een straffe artieste, ze heeft nuttige feedback gegeven op mijn nieuw songmateriaal”, zegt Hubert. “Maar eigenlijk kijk ik al verder: de komende EP zal een springplank zijn naar andere horizonten. Ik weet dat het heel ambitieus klinkt, maar ik wil in feite nooit twee keer hetzelfde doen. In die optiek kijk ik enorm op naar iemand als David Bowie, die constant van de ene gedaante in de andere evolueerde.”

Ook de keuze voor taal is bijna op een natuurlijke manier onbestemd in het creatieve universum van Porcelain id. Zingen gebeurt afwisselend in het Nederlands en Engels. “Doordat geen van beide mijn moedertaal is, is mijn relatie met taal sowieso heel vaag”, aldus Hubert. “Soms vind ik een woord enkel in het Nederlands, soms enkel in het Engels. Ik zal daarin nooit commerciële keuzes maken, ik volg mijn gevoel en schrijf enkel in functie van wat de nummers en het thema vragen.”

Want gevoel en authenticiteit, dat is waar Porcelain id om draait. Wat hun verhaal zo sterk maakt. Maar ontdek het vooral zelf. Live op Boomtown bijvoorbeeld, of binnenkort op plaat.

Check hier de concertkalender van Porcelain id >>> https://www.bestov.be/content/porcelain-id

T: Matthias Stockmans
F: Adel Seta