Belgische platenlabels: V2

An Lesneuck werkt al dertien jaar bij de Belgische afdeling van indieplatenlabel V2, waar ze general manager is. In haar carrière doorliep ze alle stappen, van de promo van artiesten tot het beheer van het label. Ze heeft daarbij regelmatig haar mannetje moeten staan en zit vaak als enige vrouw rond de onderhandelingstafel.

Wat maakt dat jij een artiest al dan niet een platencontract bij V2 aanbiedt?
An:Ik bespreek dit altijd met de Nederlandse collega’s, want we werken bij V2 in een Benelux-structuur. We zijn een klein onafhankelijk bedrijf dus we kunnen nooit heel veel bands tegelijkertijd tekenen. We tekenen vaak artiesten die aan het begin van hun carrière staan en die nog gepositioneerd moeten worden in de markt. Dat zorgt voor een grote betrokkenheid bij het traject van de artiesten waarmee je werkt, want je denkt mee na over welke nummers radiosingles worden, hoe muzikanten op het podium staan of hoe de foto’s en het artwork eruitzien. Dat is allemaal zeer arbeidsintensief.

Het belangrijkste aspect van muziek voor mij, is geraakt worden door iets. Ik wil het voelen. Daarnaast is het ook belangrijk om een verhaal te kunnen vertellen met een band, om hen zo in de markt te positioneren. Het liefst ontwikkelt zich dat organisch, zoals bijvoorbeeld bij Triggerfinger die een hele sterke livereputatie opgebouwd hebben én altijd in kostuum spelen. Daarnaast zijn er natuurlijk ook de omstandigheden waarin een contract getekend wordt. Uiteindelijk wil iedereen graag een deel van de financiële koek krijgen.

Gevoel is één ding, maar bij iemand die al zo lang meedraait speelt er toch ook vakmanschap.
Elke signing is anders. Er zijn bands die ik teken en die uiteindelijk niet doorbreken, of artiesten waar ik nee tegen zeg die dan uiteindelijk succes krijgen. Ik kan alleen maar afgaan op een aantal parameters die mij overhalen om al dan niet iemand een contract aan te bieden. Soms is dat snel beslist, zoals bij Kids With Buns. We hebben dat getekend nog voor de eerste single uit was. Naast het feit dat ik de eerste demo’s al bijzonder goed vond en de diepe stem van Marie me meteen opviel, voelde ik bij hen ook een ongelooflijk enthousiasme en een verhaal dat helemaal paste binnen de huidige maatschappelijke trend van lgbtq-aanwezigheid en diversiteit.

De fysieke verkoop is sterk teruggevallen. Streamingdiensten vangen dat verlies nu deels op. Welke impact heeft dat op V2?
We zijn nog maar met drie voltijdse medewerkers in de Belgische afdeling voor de marketing en communicatie. Je merkt op dat vlak wel een verschil met Nederland, dat veel sneller overgeschakeld is op streaming. Bij ons blijft de fysieke verkoop vooral overeind door de vinylverkoop in onafhankelijke platenwinkels. Dat is voor ons als indielabel nog steeds belangrijk. Wij hebben bovendien een veel kleinere back catalogue in vergelijking met major labels, waardoor we minder inkomsten uit streaming halen.

Toch hebben we de laatste jaren hierin wel een enorme inhaalbeweging gemaakt, door onder andere onze signing meer af te stemmen op potentiële digitale verkoop of door de ontwikkeling van onze eigen digitale playlisten via QRTR.

Hoe zie je de rol van een label evolueren?
In principe kan iedereen muziek op streamingplatformen zetten. Dan begint de promotie pas, en die gebeurt al lang niet meer alleen via de traditionele media. Sociale media zijn heel belangrijk, en ik merk dat veel artiesten het daar nog moeilijk mee hebben. De promotionele meerwaarde van platenfirma’s verschuift daardoor voor een groot deel naar de sociale media. Wij hebben daarnaast ook goede internationale contacten met playlistsamenstellers en streamingdiensten. Wie die rechtstreekse contacten niet heeft, zal het moeilijker hebben om goede promotie- en marketingacties op de digitale platformen uit te werken.

Je doet dit al heel lang. Voel je nog steeds de sprankel als er iets binnenkomt dat de moeite waard is?
Ik word nog altijd heel blij als ik iets kan tekenen dat ik heel graag wou hebben en waarmee ik dan een mooi verhaal kan schrijven. Dat is nu aan het gebeuren met Kids With Buns. Dat motiveert me om te blijven doorgaan. De pauze die corona met zich meebracht heeft me doen beseffen hoe hard ik dat miste én hoe hard ik de voorbije jaren gewerkt heb. Er is nu een betere balans tussen mijn werk en mijn leven buiten muziek. Ik besef daardoor nog beter waarom ik dit zo graag doe.

Ron Reuman & Mattias Goossens